U Bosni i Hercegovini (BiH) još uvijek nije u potpunosti prepoznat potencijal adekvatnije zaštite domaćih proizvoda iako postoji duga tradicija poljoprivredne i druge proizvodnje kao i širok spektar proizvodnje hrane.
Hranu i njenu konzumaciju obično doživljavamo kao primarnu ljudsku potrebu. Međutim, promatrano sa sociološkog i antropološkog aspekta, hrana je više od toga i može se vezati uz lokalitet, navike, stil života, običaje ali i religiju.