U Bosni i Hercegovini se, zbog duboko ukorijenjene patrijarhalne strukture društva, nasilje u porodici često percipira kao vaspitna mjera jačeg nad slabijim koja ne treba i ne smije da prelazi granice četiri zida.
Uprkos nepobitnim dokazima o rasprostranjenom CRSV-u počinjenom nad muškarcima u periodu od 1992. do 1995. godine, mnogi faktori i dalje sprečavaju preživjele muškarce da dobiju učinkovitu podršku, pravdu i priznanje od društva.
Međunarodne organizacije iznova pozivaju Bosnu i Hercegovinu (BiH) da “ukine praksu nekažnjavanja” za počinitelje sistematskog seksualnog nasilja koje se dogodilo između 1992. i 1995. godine.